Getuigenis Ilse - Sepsis

In mei 2020 ontdekte Ilse Malfait een knobbeltje in haar rechterborst. Onderzoeken wezen uit dat het om een agressieve tumor ging. Vier dagen na haar eerste chemo strompelde ze met hevige buikpijn spoed binnen, ze bleek een darmperforatie te hebben. Die operatie veroorzaakte een infectie, die snel ontwikkelde tot ernstige sepsis en een septische shock.

De diagnose van sepsis duurde dertig uur na de eerste symptomen, met grote gevolgen van dien. Wat het verhaal extra pijnlijk maakt: er zijn veel redenen om aan te nemen dat de gevolgen minder zwaar waren geweest als er sneller opgetreden was. In het regionale ziekenhuis waar Ilse eerst werd opgenomen, werd de juiste diagnose aanvankelijk niet gesteld. “Ze dachten dat het een normaal proces was na de chemo en de operatie”, vertelt Ilse.

Na de diagnose lag Ilse vijf weken in coma. “Ik was overgevlogen naar een universitair ziekenhuis, mijn man en mijn drie zonen kregen te horen dat mijn overlevingskansen zeer klein waren. Dankzij het topteam op intensieve zorg ben ik er toch doorgeraakt en na anderhalve maand was de meest kritieke fase achter de rug. Maar de sepsis en de medicatie om die te bestrijden, leidde tot het ‘afsterven van lichaamsuiteinden’ en kostte Ilse uiteindelijk beide benen en tien vingers. “En ook de onzichtbare schade borrelt vaak op. Zo word ik elke ochtend om vier uur ‘s ochtends wakker met hevige fantoompijnen”, zegt ze. 

Toch staat Ilse positief in het leven. “Ik geniet meer van kleine dingen. Mijn leven is wel moeilijker. Maar beter dan ik mij had kunnen voorstellen. Alles is beginnen te keren toen ik terug kon beginnen stappen". Ilse trekt nu de wereld rond om meer aandacht te vragen voor de aandoening en schreef het boek ‘Elk uur telt’. De titel verwijst naar het belang van het snel ingrijpen bij de symptomen van sepsis.